Η γεωργία κατά την τουρκοκρατία

Κατά την Τουρκοκρατία, η Πελοπόννησος είχε διαλειμματα γεωργικής και εμπορικής αναζωογονήσεως. Μόνο οι Έλληνες ήταν γεωργοί. Κατά την περίοδο αυτή γη ανήκε στο δημόσιο ή το στέμμα, σε μοναστήρια, ιδρύματα ή τζαμιά (βακούφικα), σε ιδιώτες και τιμαριούχους (τιμάρια, που τα παραχωρούσαν με την υποχρέωση να εξοπλίζουν στρατό για το σουλτάνο). Οι ·Έλληνες γεωργοί, όσοι δεν ήταν ιδιοκτήτες, καλλιεργούσαν τα μεγάλα κτήματα ή συντροφικά, δηλαδή έπαιρναν τα κέρδη μισά-μισά με τον ιδιοκτήτη αφού αφαιρούσαν τα έξοδα και τα λοιπά, ή τριτάρικα δηλαδή έπαιρνε ένα μέρος ο ιδιοκτήτης και δύο ο καλλιεργητής που έβαζε όλα τα έξοδα, ή κατ’ αποκοπή, δηλαδή από την αρχή συμφωνούσαν τι θα έδινε ο καλλιεργητής στον ιδιοκτήτη. Σε κάθε περίπτωση οι γεωργοί δεν χρησιμοποιούσαν τρακτερ στις καλλιέργειες αφού ακόμη δεν είχε δημιουργηθεί.